DEPRESJA przyczyny - objawy - leczenie

Rozpoznanie depresji

Pomimo tak powszechnego występowania depresji i licznych kampanii medialnych, jej wykrywalność przez lekarzy pierwszego kontaktu jest stosunkowo niska. Prawidłowe rozpoznanie depresji zostaje postawione tylko u około połowy chorych. Trudności stwarza duża zmienność obrazu choroby u poszczególnych pacjentów, tłumaczenie objawów depresji chorobą somatyczną lub problemami życiowymi, czy wstydliwość problemu i ogólna niechęć społeczeństwa do chorób psychiatrycznych. Trzeba mieć jednak na uwadze, że prawidłowe rozpoznanie i zróżnicowanie depresji z innymi chorobami jest kluczowe w procesie długoterminowego leczenia pacjentów i osiągnięcia remisji.

psychoterapia

Wstępne rozpoznanie może być postawione już na pierwszej wizycie u lekarza pierwszego kontaktu. W tym celu wykorzystywany jest prosty test składający się z dwóch pytań. Jedno dotyczy występowania przygnębienia i poczucia beznadziejności, a drugie utraty zainteresowań wykonywaniem różnych czynności lub utraty przyjemności z ich wykonywania w ciągu ostatniego miesiąca. Pozytywna odpowiedź na przynajmniej jedno z nich wskazuje na występowanie zaburzeń depresyjnych u ponad 90% zapytanych pacjentów. Kolejnym krokiem jest ocena ryzyka samobójstwa. Podczas badania pacjenta ważne jest ustalenie długości trwania zaburzeń depresyjnych i ewentualnych remisji oraz współwystępowania innych chorób psychicznych lub somatycznych.

W ustaleniu rozpoznania pomagają klasyfikacje ICD-10, DSM-IV (Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych, ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) oraz testy takie, jak skala depresji Hamiltona, skala depresji Becka, Zmodyfikowana Skala Depresji i Lęku (ang. Hospital Anxiety and Depression Scale, HADS-M).

Najczęstszą postacią zaburzeń depresyjnych jest epizod depresji dużej. Rozpoznaje się go, jeśli odnotuje się co najmniej 5 objawów wymienionych w tabeli, a ponadto objawy utrzymują się co najmniej dwa tygodnie, stanowią wyraźną zmianę w porównaniu z wcześniejszym stanem pacjenta, powodują klinicznie istotny stres lub pogorszenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w innych sferach życiowych i nie są spowodowane chorobą somatyczną (np. choroby tarczycy), przyjmowaniem leków, używek, ani żałobą. Epizod depresji może występować w przebiegu depresji nawracającej oraz w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, w których depresja występuje naprzemiennie z manią (wzmożenie nastroju, aktywności, itp).

Tabela. Objawy depresji dużej (kryteria wg DSM-IV)

Objawy występujące niemal codziennie i przez większą część dnia (co najmniej jeden):

info Obniżenie nastroju.
info Wyraźne zmniejszenie zainteresowań niemal wszystkimi czynnościami oraz związanego z nimi uczucia przyjemności.

Objawy występujące niemal codziennie:

info Bezsenność lub nadmierna senność.
info Podniecenie lub spowolnienie psychoruchowe.
info Uczucie zmęczenia lub utraty energii.
info Poczucie własnej bezwartościowości lub nieuzasadnione poczucie winy.
info Zmniejszenie sprawności myślenia, trudności w skupieniu uwagi lub podejmowaniu decyzji.
info Nawracające myśli o śmierci, nawracające myśli samobójcze bez określonego planu, podejmowanie prób samobójczych lub posiadanie planu popełnienia samobójstwa.
info Wzmożenie lub osłabienie łaknienia, bądź znaczny spadek lub wzrost masy ciała niezwiązany ze stosowaniem diety (np. 5% w ciągu miesiąca).

Depresyjna postać zaburzeń adaptacyjnych występuje, jeśli można stwierdzić wyraźny związek przyczyno-skutkowy pomiędzy chorobą a stresem (zdarzeniem silnie stresogennym). Zaburzenia depresyjne rozwijają się zwykle do 3 miesięcy od jego wystąpienia, a ustępują do 6. miesięcy po zaprzestaniu działania stresu. U pacjentów występuje znaczne upośledzenie funkcjonowania społecznego lub zawodowego, ale jeśli uwaga pacjenta zostanie odwrócona, to może on prawie normalnie rozwijać swoje zainteresowania i odczuwać przyjemność.

Dystymię (inaczej depresję przewlekłą) rozpoznaje się, jeżeli objawy depresji utrzymują się przez większą część dnia i przeważającą liczbą dni w ciągu co najmniej dwóch ostatnich lat. W tym czasie objawy nie ustąpiły na okres dłuższy niż dwa miesiące, a pacjent prezentuje co najmniej dwa z następujących objawów: osłabienie lub wzmożenie łaknienia, bezsenność lub nadmierna senność, poczucie zmęczenia lub braku energii, niskie poczucie własnej wartości, poczucie beznadziejności, trudności w podejmowaniu decyzji, trudności w koncentracji uwagi.

Inne artykuły
Podstawowe objawy depresji - Diagnoza depresji jest wbrew pozorom łatwa, chociaż ze względu na wielopostaciowość choroby, nie ma żadnego jednego testu, który stwierdzałby obecność depresji.
Techniki behawioralno - poznawcze w psychoterapii depresji - W leczeniu depresji, poza farmakoterapią, stosuje się również psychoterapię - zarówno indywidualną jak i grupową.
Lobotomia - Lobotomia, tragiczna pomyłka lekarzy. W okresie między 1935 a 1960 wykonano w USA blisko 50 tyś zabiegów polegających na przecięciu połączeń pomiędzy płatami czołowymi mózgu a wzgórzem.

Opracowanie merytoryczne
m biernik.
© 2013 Depresja1.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.
top