DEPRESJA przyczyny - objawy - leczenie

Depresja lekooporna

kłódka

Amerykańskie badanie kliniczne STAR-D pokazało, że standardowa terapia jednym lekiem przeciwdepresyjnym (tutaj citalopramem) prowadzona przez 3 miesiące była skuteczna jedynie u ok. 1/3 pacjentów. Okazuje się, że brak skuteczności terapii to szerszy problem, gdyż u wielu chorych nie uzyskuje się poprawy nawet po dwóch prawidłowo przeprowadzonych kuracjach.

Przyczyny lekooporności mogą być różne. Dla uproszczenia Amerykanie opracowali schemat ABCD, który obejmuje potencjalne obszary nieprawidłowości:

1. Prawidłowość leczenia przeciwdepresyjnego (Adequacy).
2. Czynniki behawioralne podtrzymujące chorobę (Behavioral).
3. Współpracę pacjenta w czasie terapii (Compliance).
4. Współistniejące zaburzenia psychiczne oraz choroby somatyczne (Diagnosis).

Na uwagę zasługuje grupa czynników behawioralnych, które związane są z niemożnością adaptacji do bieżącej sytuacji życiowej, np. poczucia straty, negatywnego bilansu życiowego, problemów w relacjach rodzinnych, trudności ekonomicznych, itp. Jednakże trwanie w chorobie w pewnych sytuacjach może okazać się korzystne dla niektórych pacjentów i dlatego celowo opóźniają oni moment powrotu do zdrowia. W takich sytuacjach objawy pełnią rolę instrumentalną i ułatwiają choremu kontrolę nad otoczeniem i osobami bliskimi.

Dużym problemem jest też stosowanie się chorych do zaleceń lekarskich. Aż 40% pacjentów przerywa leczenie w ciągu pierwszych 30 dni, a dalsze 30% w ciągu następnych 60 dni przekreślając tym samym swoją szansę na trwałą remisję. Impulsem do przerwania terapii jest najczęściej ustąpienie objawów zaburzeń depresyjnych. Sposobem na utrzymanie prawidłowej długości leczenia jest edukowanie pacjenta o naturze choroby i jej przebiegu już od samego początku leczenia.

W praktyce depresję lekooporną rozpoznaje się, jeśli nie ma poprawy po zastosowaniu dwóch kolejnych kuracji lekami przeciwdepresyjnymi z różnych klas terapeutycznych, prawidłowo prowadzonych w odpowiedniej dawce i przez odpowiedni czas. Jest to zjawisko, które obecnie narasta i jest przyczyną poszukiwania nowych metod leczenia zarówno farmakologicznych jak i biologicznych.

W postępowaniu leczniczym w depresji lekoopornej jako pierwszy krok modyfikuje się leczenie farmakologiczne poprzez zmianę leku depresyjnego na inny o szerszym mechanizmie działania, prowadzenie leczenia więcej niż jednym lekiem przeciwdepresyjnym, dołączenie leków hormonalnych (szczególnie hormonów tarczycy) lub kwasu foliowego, jonów cynku czy dużych dawek kwasów tłuszczowych omega-3. Do leczenia farmakologicznego dołącza się również odpowiednie postępowanie psychoterapeutyczne, które wzmacnia farmakoterapię. Ponadto rozważa się zastosowanie metod zabiegowych i nowych metod leczenia fizykalnego.

Inne artykuły
Podstawowe objawy depresji - Diagnoza depresji jest wbrew pozorom łatwa, chociaż ze względu na wielopostaciowość choroby, nie ma żadnego jednego testu, który stwierdzałby obecność depresji.
Techniki behawioralno - poznawcze w psychoterapii depresji - W leczeniu depresji, poza farmakoterapią, stosuje się również psychoterapię - zarówno indywidualną jak i grupową.
Lobotomia - Lobotomia, tragiczna pomyłka lekarzy. W okresie między 1935 a 1960 wykonano w USA blisko 50 tyś zabiegów polegających na przecięciu połączeń pomiędzy płatami czołowymi mózgu a wzgórzem.

Opracowanie merytoryczne
m biernik.
© 2013 Depresja1.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.
top